dinsdag 9 juli 2013

Franeker

Ik was weer eens in Franeker. In het Friese Elfstedenstadje heb ik een aantal herinneringen liggen. Niet alleen het optreden van Bob Geldof. De Ierse mensenrechtenactivist trad twee jaar geleden op in de voormalige universiteitsstad. Maar in dezelfde stad woonde ooit een vriendin van mij. Zodoende had ik vaak een missie in Franeker.
Dit keer was ik niet op weg naar Geldof. Of naar mijn vriendin. Dit keer was ik er voor volstrekt journalistieke redenen.
Ondanks mijn herinneringen, leek het niet alsof ik thuis kwam in Franeker. Ik had dat ook niet verwacht, maar de eerste hernieuwde kennismaking met de stad was weinig veelbelovend. De Franekers keken me aan alsof ze vuur zagen branden.
Franekers houden niet van ongeschoren schrijvers op roze nep-Cloxx.
In Franeker zijn afwijkende personen niet zo heel erg welkom. Eise Eisinga werd uit de kerk verbannen, toen hij een afwijkende gedachte had over de stand van de zon en de aarde. Een ketters idee dat de zon het middelpunt was in plaats van de aarde.
Nu wordt het planetarium van Eisinga geroemd tot in de verste streken van de wereld. Nog steeds draait zijn zonnestelsel binnenshuis.
Behalve het Planetarium is in Franeker nog een gedeelte dat veel met de zon te maken heeft. Op het plein naast de kerk en het voormalige weeshuis ligt een rond plakkaat. De zon als klok. Je kunt bij de desbetreffende maand staan waarin je leeft, en dan zie je hoe laat het is.
Je moet wel tijdens de zomertijd-maanden een uur optellen.
De zon leert ons veel, maar onze economie draait zijn eigen uren.
Even verderop is een Chinees Indisch Restaurant. Gouden Kom. Is dat een naam of niet, voor een Aziatische toko?
Je ziet het zo voor je. Sta je in de hal te wachten op je bestelde nummers, sta je je tijd te verdoen met het kijken naar de Gouden Kom. Zonder meer de inspiratie voor je maaltijd. Je wilt niet weten waar je bami goreng van is gemaakt.
In Franeker heb je ook het Kaatsveld van de PC. Het Sjukelân. Dé hoofdstad van de kaatswereld. Vanwege zijn ontwerp wordt het Sjukelân ook wel het Wembley van Franeker genoemd. Ondanks het verliezen van de eigen universiteit, heeft Franeker wel altijd ambities gehouden.
En dat is het stadsbestuur te prijzen.
Hadden meer steden maar zulke ambities.
En toch, de stad Franeker heeft dorpse streken. Gemoedelijk. Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Al die grootse zaken, zoals de Elfstedentocht, het Planetarium en het Sjukelân, die zijn eenmaal gegroeid. Door de geschiedenis. En daar doe je niets tegen.
Zoiets moet je ook niet willen.
Maar wie ongeschoren, met een korte broek en op roze Cloxx de stad binnenkomt, wordt met vreemde ogen aangekeken. Zoiets is niet des Franekers. Zo gedraag je je niet als je geboren en getogen bent in deze stad.
Ik ben dan ook niet in deze stad geboren en getogen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten